 |
|
|
|
|
||
W działalności Ormiańskiego Towarzystwa Kulturalnego (OTK) z Krakowa poczesne miejsce zajmuje aktywność wydawnicza. Oprócz Biuletynu OTK wydaje cenne publikacje dotyczące spraw ormiańskich nie tylko w Polsce. Do tych cennych tytułów zaliczyć można książkę „Ormianie w Warszawie”, autorstwa orientalisty Edwarda Tryjarskiego. „Ormianie w Warszawie” nie są systematyczną historią Ormian warszawskich, ani zarysem ich dziejów, lecz zbiorem róznego rodzaju przekazów, opowiadających o Ormianach i Polakach ormiańskiego pochodzenia ze stolicy Polski. Ze studiów opublikowanych w ostatnich latach, a poświęconych Ormianom polskim, niewiele można się dowiedzieć nie tylko o Ormianach warszawskich. Powodem zdaje się być trudność w dostępie do róznorakich źródeł w języku ormiańskim – pochodzących z wielu stuleci – obecnie rozproszonych. Tłumaczenie tych dokumentów pogłębiłoby wiedzę o historii Ormian w Polsce. Zebrane przez autora okruchy historyczne są plonem „...jego na pół amatorskich zaintersowań armenistycznych [...] i niesięgnięcia do głębszych pokładów archiwalnych” – czytamy we wstępie na str. 3. Okruchy pozbierane, aby postać Ormianina warszawskiego w zapomnienie nie poszła. Książka jest napisana w języku polskim, w opracowaniu redakcyjnym Jadwigi Pisowicz. Została wydana w 2001 roku w Krakowie. Drukowana przez Towarzystwo Słowaków w Polsce. Książka liczy 152 strony średniego formatu. ISBN 83-903157-3-4 Po wstępie czytamy w spisie treści: Kupcy. Rzemieślnicy i fabrykanci. Bankierzy. Prawnicy, urzędnicy, tłumacze. Właściciele nieruchomości, posesjonaci. Lekarze, aptekarze, pracownicy szpitali. Duchowni. Wojskowi i politycy. Literaci i uczeni. Artyści plastycy. Ormianie warszawscy w okresie międzywojennym (1918–1939). Okres okupacji i powstania warszawskiego. Kamienie mówią. Warszawianie pochodzenia ormiańskiego u schyłku XX wieku. Nekrologi. Ilustracje. Indeks osób. Tekst zajmuje w książce tylko 52 strony (strony 3-55), ale została ona wzbogacona powołaniem wielu polskojęzycznych źródeł i książek. Jednocześnie umieszczonych jest wiele zdjęć (ponad 80) przedstawiających ormiańskie osobistości, groby rodzin ormiańskich, czy świadectwa (strony 97-137). Są nawet nekrologi Ormian lub z pochodzenia ormianskiego (strony 56-93). Autor ksiązki Edward Tryjarski (ur. 1923), orientalista, turkolog, zajmuje się badaniem jezyków tureckich oraz historią kultury materialnej i etnografią ludów tureckich. Zajmuje się też historią Ormian polskich. Opublikował m.in. Dictionnaire arméno-kiptchak : d'apres trois manuscrits des collections viennoises (1968–1972). Książka E. Tryjarskiego pozostaje poważnym sygnałem i śmiałym krokiem do dalszych badań i zgłębiania wiedzy o historycznym i cennym dziedzictwie Ormian – nie tylko jako wielowiekowej ważnej mniejszości narodowej w Polsce – lecz jako siły integrującej część życia polskiego społeczeństwa. Prof. Ara Sayegh przy współpracy Romany Obrockiej Opisy ilustracji : Okładka, str. 1 Pas kontuszowy z manufaktury Paschalisa Jakubowicza. Ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie. Okładka. Str. 4 Mosiężna tabliczka (70 x 30 cm) z epitafium w języku ormiańskim z kościoła o.o. Dominikanów na Starym Mieście. Poprawne tlumaczenie tekstu w j. Polskim i ormiańskim brzmi tak: To jest grób litościwej duszy wielkiej damy Khatun, małżonki pana Jakuba syna Minasa delegata miasta Jazlowca, spoczęła w roku 1677 miesiąca kwietnia 6-ego w piątek.
|
|||
"
